ΣΥΝEΝΤΕΥΞΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΠΟΥΓΙΟYΡΗ ΣΤΟΝ ΑΝΤΩΝΗ ΚΥΡΙΚΟ
Ο Παναγιώτης Μπουγιούρης δεν χρειάζεται πολλές συστάσεις. Τα τελευταία σχεδόν 20 χρόνια έχει μία σταθερή καλλιτεχνική πορεία με εναλλαγή ρόλων και προκλήσεων. Από τις πολύ επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές έως τους ιδιαίτερα απαιτητικούς θεατρικούς ρόλους, μένει σταθερός στις καλλιτεχνικές του αγάπες και ετοιμάζει βαλίτσες για εκτός συνόρων ταξίδια.
Ποια ήταν η στιγμή που είπες «εγώ θα γίνω ηθοποιός»;
Nομίζω ότι η καλλιτεχνική επιθυμία είχε γεννηθεί από πάρα πολύ νωρίς, εξ απαλών ονύχων. Η σκέψη, όμως, να ασχοληθώ επαγγελματικά, μου δημιουργήθηκε στο δημοτικό. Στο σχολείο είδα κάποιους συμμαθητές μου να ετοιμάζουν κάποια σκετς για τη σχολική εορτή και αισθάνθηκα ότι αν τους σκηνοθετούσα θα ήταν πολύ καλύτεροι! Από μικρός στην τέχνη λοιπόν.
Θυμάσαι ποιος ήταν ο πρώτος σου ρόλος στο θέατρο και την τηλεόραση;
Ε, ναι, Αντώνη μου, δεν έχουν περάσει και τόσα πολλά χρόνια! Ο πρώτος μου ρόλος στο θέατρο, ως απόφοιτος, ήταν ο Φέστε από την «12η νύχτα» του Σαίξπηρ. Μια παράσταση που ανεβάσαμε με τους συμμαθητές μου και είχαμε στο πλευρό μας τους δασκάλους μας, Κώστα Καζάκο και Στάθη Λιβαθηνό. Ουσιαστικά στο ελεύθερο θέατρο ως επαγγελματίας “βγήκα” με το «Σκλαβί» της Ξένιας Καλογεροπούλου, όπου έπαιζα το βασιλόπουλο! Στην τηλεόραση πρεμιέρα έκανα μερικά χρόνια αργότερα, όταν η Μιρέλλα Παπαοικονόμου με είδε να παίζω στο Εθνικό Θέατρο, στην Πειραματική Σκηνή και μου πρόσφερε ένα μικρό ρόλο στη σειρά «Έτσι Ξαφνικά» που έμελλε όμως να είναι πολύ μεγάλος για την καριέρα μου!
Ποια ήταν τα ινδάλματα σου;
Όλοι οι Άγγλοι ηθοποιοί! Λώρενς Ολίβιε, Ρίτσαρντ Χάρις, Τζέιμς Μέισον, Τζόν Χάρτ, Ρίτσαρντ Μπάρτον. Τα είδωλα του πατέρα μου με λίγα λόγια. «Διαβάζω» με ενδιαφέρον και την τότε νέα γενιά Αμερικάνων ηθοποιών, όπως Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Ντάστιν Χόφμαν , Γιόν Βόιτ. Δεδομένου ότι έβλεπα σινεμά από πολύ μικρή ηλικία, έβλεπα και αρκετά παλιές ταινίες, οπότε ήξερα και αγαπούσα και το παλιό Χόλυγουντ! Κάρι Γκράντ, Μάρλον Μπράντο, Χένρυ Φόντα ήταν μεγάλα είδωλα!
Θέατρο, τηλεόραση ή κινηματογράφος;
Όπως ήδη κατάλαβες, λατρεύω το σινεμά, αλλά σίγουρα το θέατρο είναι η βάση του ηθοποιού και είναι αυτό που δίνει νόημα και στο σινεμά! Η τηλεόραση μπορεί να είναι εξίσου μαγική και ένα εξαιρετικό υποκατάστατο του φακού, είναι η «μεθαδόνη» του ηθοποιού. Είναι όμως παρεξηγημένη η καημένη γιατί είναι αναγκασμένη να φιλοξενεί και ένα σωρό άχρηστα άλλα πράγματα!
Υπάρχει κάποιος ρόλος «απωθημένο»;
Όταν είσαι πολύ νέος και ξεκινάς την καριέρα σου, θέλεις να παίξεις όλους τους σπουδαίους ρόλους! Είχα την τύχη να μου εμπιστευτούν πολύ σημαντικούς και κλασσικούς ρόλους, η δίψα μου όμως για τον Σαίξπηρ είναι πάντα μεγάλη και άσβεστη. Οπότε όσους και να παίξω, θέλω πάντα και τον επόμενο!
Πρέπει να έχει ο καλλιτέχνης φωνή παρέμβασης στην κοινωνία ή είναι μόνο διασκεδαστής;
Καλή ερώτηση! Νομίζω πρέπει αλλά θέλει προσοχή! Δεν πρέπει να γίνεται επειδή είναι της μόδας ή ως μέσο εντυπωσιασμού. Ειδικά, πλέον, με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα όρια είναι πολύ λεπτά και ο κίνδυνος να γίνεις μαϊντανός μεγάλος! Επίσης ένας καλλιτέχνης μιλάει και με τις επιλογές του, καλλιτεχνικές και μη! Δεν χρειάζεται οπωσδήποτε να αρθρώνει λόγο εκτός σκηνής!
Τι θα συμβούλευες ένα νέο παιδί που θέλει να γίνει ηθοποιός;
Να μην ξεχνάει τους λόγους που τον ώθησαν να ακολουθήσει το όνειρό του!
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Έχω δυο πολύ αξιόλογες προτάσεις από το εξωτερικό και είμαι πολύ ενθουσιασμένος. Ελπίζω να ευοδωθούν και οι δύο! Παράλληλα, ετοιμαζόμαστε με τους συνεργάτες μου να μεταβούμε στην Κύπρο για να παίξουμε δυο θεατρικές παραστάσεις που ανεβάσαμε πέρσι στην Αθήνα! Με το νέο έτος θα ανεβάσουμε κάτι καινούριο στην Αθήνα και θα συνεχίσω τα σεμινάρια υποκριτικής που παραδίδω στο χώρο «Συναίσθημα» του Στέλιου Καλαθά!
Ποιοι είναι οι τρεις αγαπημένοι σου προορισμοί;
Σαντορίνη, Λεμεσός, Θεσσαλονίκη!
