του ΓΙΑΝΝΗ-ΜΑΡΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Αν ρωτήσει κανείς ακόμα και τον πλέον αδαή περί του μηχανοκίνητου αθλητισμού «τι εστί Ράλλυ Ακρόπολις», αποκλείεται να μη χαμογελάσει και
να μη δώσει μία απάντηση: «Ελλάδα».
Το Ράλλυ Ακρόπολις επέστρεψε στο πρόγραμμα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος. Οκτώ χρόνια απουσίας από το WRC ήταν πολλά. Πάρα πολλά. Και φάνηκε τούτο από τις αντιδράσεις του κόσμου. Όχι μόνο των φανατικών του μηχανοκίνητου αθλητισμού, οι οποίοι ούτως ή άλλως θα κατέκλυαν τα βουνά για να δούνε τους «παγκόσμιους» να περνούν. Μα και των αδαών, οι οποίοι μπορεί να μην παρακολουθούν αγώνες αυτοκινήτων, όμως στο «Ακρόπολις» θα πάνε!
‘’ Ήταν φθινόπωρο του 1951,
από μια ιδέα μιας ομάδας οδηγών διοργανώθηκε
για πρώτη φορά
ένας αγώνας 1.923 χιλιομέτρων. ‘’
Εν αρχή ην…
Ας ανατρέξουμε, όμως, στο παρελθόν. Ήταν φθινόπωρο του 1951, από μια ιδέα μιας ομάδας οδηγών διοργανώθηκε για πρώτη φορά ένας αγώνας 1.923 χιλιομέτρων.
Ο αγώνας ξεκίνησε από την Αθήνα στις 30 Νοεμβρίου του 1951 και τα δέκα αυτοκίνητα που συμμετείχαν σ’ αυτόν πέρασαν κατά σειρά από την Τρίπολη, τη Λάρισα, τη Θεσσαλονίκη, τις Σέρρες, την Καβάλα, εκ νέου τη Θεσσαλονίκη με τον τερματισμό να γίνεται στην Κηφισιά έπειτα από σχεδόν 43 ώρες! Νικητής ήταν ο Πέτρος Περατικός, με Fiat 1400.
Στις 29 Ιανουαρίου του 1952 ο αντιπρόεδρος της ΕΛΠΑ και επικεφαλής της Μόνιμης Επιτροπής Αγώνων, Απόστολος Νικολαΐδης, πρότεινε στη Λέσχη να αναλάβει τη διεξαγωγή ενός αγώνα υπό την αιγίδα της.
Το «Ελληνικό Ράλι» έδωσε τη θέση του στο «Ράλι ΕΛΠΑ», στο οποίο συμμετείχαν 19 αυτοκίνητα που εκκίνησαν από τα Ιωάννινα και μέσω Πελοποννήσου έφτασαν στη Θεσσαλονίκη, για να καταλήξουν έπειτα από 2.600 απαιτητικά χιλιόμετρα στην Ιερά Οδό όπου και τερμάτισαν πρώτοι οι Τζόνι Πεσμαζόγλου και Νίκος Παπαμιχαήλ, με μια 8κύλινδρη Chevrolet Deluxe.
Ωστόσο, μία από τις σημαντικότερες ημερομηνίες στην ιστορία του αγώνα ήταν η 19η Νοεμβρίου του 1952. Ο Απόστολος Νικολαΐδης εισηγήθηκε στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΛΠΑ τη μετονομασία του αγώνα σε «Ράλλυ Ακρόπολις» και τη μετατροπή του από εθνικό σε διεθνή. Όπερ κι εγένετο.
Στις 29 Μαΐου του 1953, το πρώτο «Ράλλυ Ακρόπολις» εκκινούσε κάτω από τον Ιερό Βράχο, με τη συμμετοχή 26 αυτοκινήτων. Ήταν μια επίπονη δοκιμασία 1.728 χιλιομέτρων. Οι εγκαταλείψεις ήταν πολλές, με τον Νίκο Παπαμιχαήλ να κατακτά τη νίκη με Jaguar XK120 και συνοδηγό τον Σπύρο Δημητράκο.
Το νερό είχε ήδη μπει στο αυλάκι. Το 1954 το «Ακρόπολις» έγινε διεθνές, όταν συμμετείχαν επτά πληρώματα από χώρες του εξωτερικού.
‘’Η Ελλάδα ήταν από τις χώρες
που αποτέλεσαν τα «ιδρυτικά μέλη»
του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ράλλυ.‘’
«Παγκόσμιο»
Η Ελλάδα ήταν από τις χώρες που αποτέλεσαν τα «ιδρυτικά μέλη» του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ράλλυ. Το «Ακρόπολις» εντάχθηκε στο πρόγραμμα του WRC από την πρώτη χρονιά του κιόλας. Ο αγώνας παραδοσιακά ήταν γνωστός για τις δυσκολίες του, με τα πληρώματα να οδηγούν έως και 800 αγωνιστικά χιλιόμετρα, σε μερικές από τις πιο εξαντλητικές ειδικές διαδρομές.
Αυτό το ταξίδι περιελάμβανε τοποθεσίες σε όλη την Ελλάδα μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’80. Η Καλαμπάκα, ο Όλυμπος, η Αττική, η Κεντρική Ελλάδα, ο Ταΰγετος, υποδέχονταν τους κορυφαίους οδηγούς και συνοδηγούς του κόσμου, σε μια μάχη με το χρονόμετρο. Κοινή συνισταμένη, η εκκίνηση στη σκιά του Ιερού Βράχου της Ακρόπολης.
Τη δεκαετία του 1990 οι αγώνες άρχισαν να αλλάζουν. Τα παραδοσιακά ράλλυ των άνω των 50 ειδικών διαδρομών έδωσαν τη θέση τους σταδιακά σε αγώνες «σπριντ», λιγότερων αγωνιστικών χιλιομέτρων. Το «Ακρόπολις», όμως, ήταν πάντοτε εκεί. Συνήθως με κέντρο τη Λαμία.
Ακμή και παρακμή…
Δεν χωρά αμφιβολία πως μέχρι φέτος η πιο «σημαδιακή» στιγμή του σύγχρονου «Ακρόπολις» ήταν η υπερειδική του Ολυμπιακού Σταδίου το 2005. Περίπου 70.000 άνθρωποι κατέκλυσαν τις εξέδρες του Σταδίου, το οποίο έναν χρόνο νωρίτερα είχε φιλοξενήσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.
Το πλήθος παραληρούσε και οι «παγκόσμιοι» του WRC, εκστασιασμένοι από την «καυτή» ατμόσφαιρα, προσέφεραν ένα θέαμα που έμεινε στην ιστορία. Κι αρκούσε ώστε το Ράλλυ Ακρόπολις του 2005 να χαρακτηρισθεί από την Παγκόσμια Ομοσπονδία ως «ο καλύτερος αγώνας της χρονιάς».
Το 2008, το κέντρο του «Ακρόπολις» βρισκόταν στο στρατιωτικό αεροδρόμιο του Τατοΐου, και αυτή ήταν η τελευταία φορά που το ράλλυ είχε έδρα την Αττική, και που χρησιμοποιήθηκαν ειδικές διαδρομές πέριξ της Αθήνας.
Το 2009 η έδρα του ράλλυ μεταφέρθηκε στο Λουτράκι. Η τελευταία χρονιά που η χώρα μας φιλοξένησε «παγκόσμιο» Ράλλυ Ακρόπολις ήταν το 2013. Έκτοτε ξεκίνησε η παρακμή που οδήγησε στην οριστική έξοδο του αγώνα ακόμα και από το πρόγραμμα του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.
Η επιστροφή
Το «Ακρόπολις» έφτασε στο ναδίρ. Η φήμη του, όμως, ακόμα υπήρχε. Και όταν το καλοκαίρι του 2019 ο υφυπουργός αθλητισμού, κ. Λευτέρης Αυγενάκης, αποφάσισε να δώσει έμφαση στην επιστροφή του «Ακρόπολις» στο διεθνές στερέωμα, για πρώτη φορά η συντεταγμένη Πολιτεία δήλωνε «παρούσα» στα του εθνικού μας αγώνα.
Ακολούθησε, τον Ιούνιο του 2020, η δημιουργία της Motorsport Greece, μιας ειδικής επιτροπής που υπάγεται στη γενική γραμματεία Αθλητισμού και ως στόχο έχει τη διεκδίκηση και διοργάνωση μεγάλων γεγονότων μηχανοκίνητου αθλητισμού.
Τα στελέχη της επιτροπής, είτε έμπειρα από διοργανώσεις του παρελθόντος όπως η Ανίτα Πασαλή και ο Παύλος Αθανασούλας, είτε με λιγότερες παραστάσεις αλλά με πολύ κέφι για δημιουργία, έβαλαν τα δυνατά τους κι όταν στις 26 Μαρτίου του 2021 ανακοινώθηκε η επιστροφή του Ράλλυ Ακρόπολις στο πρόγραμμα του WRC, ήδη είχαν κάνει σημαντική προεργασία, ώστε οι μήνες που θα ακολουθούσαν να είχαν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Όπερ κι εγένετο…
Γυρίσαμε!
Όταν το πρώτο αγωνιστικό, το Hyundai i20N των Λάμπρου Αθανασούλα-Νίκου Ζακχαίου, εκκινούσε στην Cosmote 5G Athens Stage το απόγευμα της Πέμπτης 9 Σεπτεμβρίου, το όνειρο γινόταν πραγματικότητα.
Η Ελλάδα είχε επιστρέψει στο προσκήνιο του παγκοσμίου motorsport. Η Αθήνα φόρεσε τα γιορτινά της, οι δρόμοι γύρω από την Πλατεία Συντάγματος έκλεισαν για μια διαφορετική… συγκέντρωση! Χιλιάδες κόσμου είδαν από κοντά τους κορυφαίους να προσφέρουν ένα μοναδικό θέαμα, κάνοντας «ντόνατς» μπροστά από τον Άγνωστο Στρατιώτη.
Οι ειδικές διαδρομές της Πελοποννήσου και της Στερεάς Ελλάδας δέχθηκαν… απόβαση από χιλιάδες φανατικών του σπορ, οι οποίοι δεν δίστασαν ακόμα και να διανυκτερεύσουν στη φύση ώστε να «πιάσουν καλή θέση» για τον αγώνα. Κι αποζημιώθηκαν από το θέαμα.
Στον τερματισμό της τελευταίας ειδικής, στον θρυλικό «Ταρζάν», ένα αμούστακο παιδί 20 ετών, ο Φινλανδός Κάλε Ροβάνπερα, γιός του πάλαι ποτέ οδηγού του WRC Χάρι Ροβάνπερα, γινόταν ο νεότερος σε ηλικία νικητής του «Ακρόπολις».
Μα το πιο σπουδαίο ήταν, πως ακόμα κι όσοι οδηγοί δεν τα κατάφεραν, όσοι είδαν την τύχη να τους γυρνά την πλάτη, είχαν μόνο καλά λόγια να πουν για την Ελλάδα.
Κι αυτό ήταν το πιο σπουδαίο. Η Ελλάδα επέστρεψε και θα μείνει στην κορυφή. Και το 2022, και το 2023 και για πολλά χρόνια ακόμα, χάρη στην πολύτιμη αρωγή όλων των εμπλεκόμενων φορέων και την αμέριστη συμπαράσταση των αγνών φιλάθλων! Διότι η επιτυχία του αγώνα είναι υπόθεση όλων μας!
