Νικήτη, Σιθωνία Χαλκιδικής

«Ζήσε σαν ντόπιος σε ένα χωριό της Χαλκιδικής»

  

Αθήνα → Θεσσαλονίκη → Νικήτη

Νωρίς το πρωί, ο σταθμός Υπεραστικών Λεωφορείων στον Κηφισό σφύζει από ζωή. Εκεί, ο Παύλος και η Εύα, φίλοι από το φροντιστήριο, επιβιβάζονται στο ΚΤΕΛ για Θεσσαλονίκη, κουβαλώντας στις τσάντες τους περισσότερη ενέργεια απ’ ό,τι ρούχα — έχουν μόλις αφήσει πίσω τους τις Πανελλήνιες.

Μετά από 6 ώρες περίπου φτάνουν Θεσσαλονίκη. Το επόμενο λεωφορείο, για Χαλκιδική, έχει δρομολόγιο για τη Νικήτη —το πρώτο χωριό της Σιθωνίας, αγαπημένο στέκι ντόπιων και πιο ψαγμένων επισκεπτών.

Η διαδρομή από Θεσσαλονίκη είναι παιχνιδιάρικη: τοπίο που αλλάζει κάθε λίγα λεπτά. Αμπέλια, πεύκα που γέρνουν προς τη θάλασσα, στάσεις σε παραθαλάσσιους οικισμούς με ονόματα που μοιάζουν με στίχους τραγουδιού.

 

 

Μόλις πατούν το πόδι τους στη Νικήτη, το πρώτο που ψάχνουν δεν είναι το δωμάτιο — είναι ένα παγωτό καϊμάκι, βουτηγμένο σε πλούσιο σιρόπι βύσσινο, απευθείας από το εργαστήρι της πλατείας στο παλιό χωριό. Η ατμόσφαιρα μοιάζει βγαλμένη από παλιά ελληνική ταινία: σκαλιά γεμάτα ήλιο, αχνό άρωμα γιασεμιού που αιωρείται στον αέρα, και μια γιαγιά που τους φωνάζει γελώντας, σαν να τους ξέρει χρόνια « ένα ζεστό καλωσόρισμα που αγγίζει την καρδιά. Χωριάτικο λουκάνικο με ρίγανη από τα

 

βουνά της Σιθωνίας και μια κουταλιά ντόπιο μέλι από τους μελισσοκόμους της περιοχής».

 

 

 

Παραδοσιακή γεύση του τόπου : Γαριδομακαρονάδα Σιθωνίας

 

Το μεσημέρι κάθονται σε μια ήσυχη ταβέρνα λίγο έξω από το παλιό χωριό. Το τραπέζι γεμίζει με μια από τις αυθεντικές γεύσεις της Χαλκιδικής: τη γαριδομακαρονάδα Σιθωνίας. Φρέσκα ροδοκόκκινα γαριδάκια από τα ανοιχτά νερά της θάλασσας αγκαλιάζουν σπαγγέτι αλ ντέντε, μαγειρεμένα με αρωματική κόκκινη σάλτσα ντομάτας, σκόρδου και μάραθου. Μια σταγόνα ούζο ή τσίπουρο δίνει στο πιάτο μια βαθιά, ζεστή γεύση, ενώ τρυφερός άνηθος και μαϊντανός πασπαλίζονται στο τέλος, με λίγο φρέσκο χυμό λεμονιού να ισορροπεί τα αρώματα.

 

 

Δίπλα, ψωμί τραγανό, ελιές τσακιστές και μια κανάτα δροσερό τοπικό λευκό κρασί συμπληρώνουν την εμπειρία, μεταφέροντας τον επισκέπτη σε ένα καλοκαιρινό ελληνικό όνειρο — μια γεύση που ζωντανεύει τοπικές παραδόσεις και τη μαγεία της θάλασσας.

Το απόγευμα το περνούν στο λιμανάκι, νοικιάζοντας ένα ποδήλατο για δύο. Ο Παύλος τρώει στροφή και πέφτει στα γόνατα, ενώ η Εύα γελάει τόσο δυνατά που την ακούνε ακόμα και τα ψάρια στο τσιπουράδικο δίπλα τους — μια στιγμή γνήσιας χαράς, γεμάτη καλοκαιρινή ζεστασιά και αληθινή σύνδεση με τον τόπο.

Και κάπως έτσι, η Νικήτη δεν χρειάζεται να σε εντυπωσιάσει. Σε κάνει να χαλαρώσεις. Να γελάσεις. Να γίνεις λίγο παιδί. Χωρίς φίλτρα. Μόνο με ήλιο, θάλασσα, φωνές, και έναν κουβά γεμάτο κοχύλια.

 

Η Νικήτη σε προσκαλεί να ζήσεις το καλοκαίρι ξανά σαν παιδί!