της Λίλιαν Ψύλλα

 

Υπάρχουν στιγμές που ο πολιτισμός ξεπερνά τα όρια μιας παράστασης και μετατρέπεται σε συλλογική εμπειρία. Το Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2025, στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, ζήσαμε ακριβώς αυτό: μια βραδιά αφιερωμένη στην επτανησιακή μουσική, η οποία ένωσε παράδοση, ιστορία και συγκίνηση σε ένα σκηνικό μοναδικό στον κόσμο.

Η Παλαιά Φιλαρμονική Κέρκυρας, σε μουσική διεύθυνση του Σπύρου Προσωπάρη, παρουσίασε ένα πρόγραμμα που ανέδειξε τη γοητεία και το εύρος της επτανησιακής παράδοσης. Από όπερες και οπερέτες μέχρι άσματα και καντσονέτες, οι ήχοι πλημμύρισαν τον χώρο, κουβαλώντας τον ευρωπαϊκό αέρα των Ιονίων και την ελληνική ψυχή που ξέρει να τραγουδά με πάθος.

Οι φωνές που καθήλωσαν

Οι λυρικοί σολίστ ανέδειξαν με τη δύναμη και την ευαισθησία τους τον χαρακτήρα της βραδιάς.

Η υψίφωνος Έλενα Κελεσίδη έφερε λάμψη, η δραματική σοπράνο Ίνγκα Μπαλαμπάνοβα χάρισε βάθος, η μεσόφωνος Άρτεμις Μπόγρη έδωσε το πάθος της σκιάς, ο βαρύτονος Χάρης Ανδριανός στήριξε με κύρος τη ροή, ενώ ο τενόρος Φίλιππος Μοδινός ύψωσε την ένταση της στιγμής.

Και μια ευχάριστη παρουσία-έκπληξη η συμμετοχή του Γιώργου Ντάβλα, που με δυνατή και εκφραστική φωνή, του δίπλα στους καταξιωμένους λυρικούς σολίστ πρόσθεσε την δική του πινελιά στην συναυλία αυτη.

Σαν σύνολο, οι σολίστ έδειξαν πώς η λυρική τέχνη μπορεί να συνυπάρχει αρμονικά με τη λαϊκή πολυφωνία των Επτανήσων.

Η φωνή των Ιονίων

Οι «Τραγουδιστάδες τση Ζάκυθος» και η συνοδεία μαντολινάτας γέμισαν το Ηρώδειο με τη ζεστασιά της καντάδας. Η πολυφωνία τους κουβάλησε την αυθεντική αύρα των επτανησιακών δρόμων, εκεί όπου οι φωνές αντηχούν με νοσταλγία και τρυφερότητα. Η συνύπαρξή τους με τη Φιλαρμονική γέννησε μια σπάνια ισορροπία μεταξύ του λόγιου και του λαϊκού στοιχείου.

Όταν οι ύμνοι ενώθηκαν με το κοινό

Η κορυφαία στιγμή της βραδιάς ήταν όταν ακούστηκαν ο Ολυμπιακός Ύμνος και ο Εθνικός Ύμνος. Εκεί η μουσική μετατράπηκε σε ιεροτελεστία. Η αίθουσα σιώπησε, τα βλέμματα υψώθηκαν, και οι ήχοι έγιναν φωνές μνήμης και ελευθερίας. Ήταν η στιγμή που μουσικοί και κοινό ενώθηκαν σαν μία ψυχή, αποδεικνύοντας ότι η μουσική δεν είναι μόνο παράσταση – είναι βίωμα, μνήμη και συλλογικό συναίσθημα.

Η αφήγηση της Άντζελας Γκερέκου

Η βραδιά ολοκληρώθηκε με την ξεχωριστή παρουσία της Άντζελας Γκερέκου, η οποία διάβασε αυθεντικά κείμενα της εποχής, προσδίδοντας βάθος και συναισθηματική συνέχεια. Ως αφηγήτρια, στάθηκε γέφυρα ανάμεσα στη μουσική και την ιστορία, φέρνοντας στο σήμερα τη φωνή των προγόνων μας. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ίδια μας έκανε την τιμή να μας προσκαλέσει στη συναυλία, χαρίζοντας μας την ευκαιρία να ζήσουμε από κοντά αυτή τη μοναδική εμπειρία.

Ένα βράδυ που μένει

Η επτανησιακή συναυλία στο Ηρώδειο ήταν κάτι παραπάνω από μουσική. Ήταν μια υπενθύμιση ότι η παράδοση είναι ζωντανή όταν την τιμούμε, την ανανεώνουμε και τη μοιραζόμαστε. Ήταν μια εμπειρία που συγκίνησε, συγκλόνισε και έγραψε στις καρδιές όλων μας μια μνήμη που θα κρατήσει.

Τα Λόγια της Άντζελας Γκερέκου

Μετά το τέλος της συναυλίας, είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με την Άντζελα Γκερέκου. Στην αποκλειστική μας συζήτηση μοιράστηκε μαζί μας το μήνυμα που θέλησε να περάσει η βραδιά, τις στιγμές που τη συγκίνησαν πιο πολύ και τη δική της προσωπική σχέση με την επτανησιακή παράδοση.

 

Λίλιαν Ψύλλα: Τι μήνυμα θέλετε να περάσει αυτή η συναυλία;

Άντζελα Γκερέκου: Το μήνυμα είναι διαχρονικό,η μουσική δεν είναι απλώς τέχνη, είναι μνήμη και συνέχεια. Είναι η φωνή των προγόνων μας που συναντά τη δική μας φωνή σήμερα, μια γέφυρα που μας ενώνει και μας θυμίζει ποιοι είμαστε και πού μπορούμε να φτάσουμε.Η κληρονομιά αυτων των σπουδαίων αυτών  συνθετών βρίσκεται στα χέρια μας ευθύνη και τιμή μαζί, να τη διαφυλάξουμε και να τη μεταδώσουμε ζωντανή στις επόμενες γενιές.

Η επτανησιακή μουσική είναι ένα πολύτιμο κομμάτι της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Κουβαλάει μέσα της τον ευρωπαϊκό αέρα που ήρθε στα Επτάνησα, αλλά και την ελληνική ψυχή που ξέρει να τραγουδάει με πάθος και ευαισθησία. Αξίζει να τη γνωρίσει κανείς γιατί μέσα από αυτήν βλέπει πώς η Ελλάδα στάθηκε πάντοτε  δημιουργική και γεμάτη φως.

 

 

Λ.Ψ.: Ποια στιγμή της βραδιάς σας συγκίνησε περισσότερο;

Α.Γκ.: Αυτό που με συγκίνησε περισσότερο ήταν η στιγμή που ακούστηκαν οι ύμνοι. Ο Ολυμπιακός Ύμνος με το “αρχαίο πνεύμα αθάνατο” έφερε μπροστά μου μια γέφυρα από το παρελθόν στο σήμερα, μια υπενθύμιση αξιών που δεν σβήνουν ποτέ, της ευγενούς άμιλλας, της ψυχικής δύναμης, της υπέρβασης του εαυτού.

Και μετά, ο Εθνικός μας Ύμνος… εκεί η συγκίνηση έγινε δέος. Γιατί εκείνη τη στιγμή δεν ακούς μόνο μια μελωδία, ακούς τη φωνή της ελευθερίας και της μνήμης ενός ολόκληρου λαού. Δύο ύμνοι, δύο διαφορετικοί κόσμοι, που όμως ενώθηκαν μέσα μου σαν μια ενιαία φωνή ψυχής. 

Μια βαθιά η στιγμή που ένιωσα την αίθουσα να σιωπά, και όλοι μαζί μουσικοί και κοινό να αναπνέουμε σαν μια ψυχή. Εκεί καταλαβαίνεις πως η μουσική δεν είναι παράσταση είναι μια εμπειρία που σε ξεπερνάει, και σε ενώνει με όλο τον κόσμο!

 

 

Λ.Ψ.: Τι σημαίνει για εσάς προσωπικά η επτανησιακή παράδοση;
Α. Γκ.: Για μένα είναι ρίζες που με κρατούν και τα φτερά που με σηκώνουν ψηλά. Είναι οι μυρωδιές και οι μνήμες του νησιού, οι φωνές των ανθρώπων μας, οι καντάδες που σμίγουν με την ψυχή μου. Και πάνω απ’ όλα, είναι η δύναμη να μεταφέρουμε αυτόν τον θησαυρό στο σήμερα και να τον παραδώσουμε στα παιδιά μας. Είναι δάκρυ συγκίνησης, περηφάνια αλλα και ιερή ευθύνη!

 

 

#GRtraveller #GreeceFullyFelt