… και κρύωσε τόσο ο καιρός.

Ο αέρας δυνάμωσε και η βροχή θέριεψε. Το χιόνι άρχισε να πέφτει κάτασπρο και απαλό στις βουνοκορφές. Τα κύματα ασπρισμένα στη φουρτουνιασμένη θάλασσα χτυπούν με δύναμη στους όρμους και στις προβλήτες των λιμανιών. Και κάπου εκεί στο βάθος, μέσα στης ομίχλης το θολερό φως, ηχούν χαρούμενα κουδουνάκια σε μελωδικούς ρυθμούς…
…Έρχονται τα Χριστούγεννα και μια καινούρια χρονιά ξεπροβάλλει γεμάτη ελπίδα.  Ας βγάλουμε από τη ναφθαλίνη την παιδική
ψυχή μας και ας τραγουδήσουμε με περίσσεια λαχτάρα και επιθυμία “Πάει ο παλιός ο χρόνος…” και ας ευχηθούμε να είναι ο νέος καλύτερος, να φέρει μαζί του υγεία,
χαρά και αγάπη.

Να ξαναγκαλιάσουμε τους αγαπημένους μας ανθρώπους, να τους φιλήσουμε, να τους πιάσουμε από το χέρι και να ταξιδέψουμε μαζί τους.
Με αυτήν την ευχή και τον πόθο στην καρδιά μας, “ξορκίζουμε το κακό” μένοντας μακριά με το σώμα μας αλλά όχι με την ψυχή μας. Φοράμε μάσκα και εξερευνούμε τις γειτονιές του τόπου μας. Με το νου μας περιπλανιόμαστε σε όλη την Ελλάδα. Με τα χέρια μας και το μεράκι μας ξαναζωντανεύουμε παραδόσεις, που θα γεμίσουν το τραπέζι μας με τις συνταγές της γιαγιάς μας, θα γλυκάνουν τον ουρανίσκο μας και θα ζεστάνουν τις γιορτές. Κι όταν φύγει ο χειμώνας, να είμαστε πάλι εδώ, όλοι μαζί, έτοιμοι για νέα ταξίδια, με οδηγό τον ήλιο και την ανοιξιάτικη αύρα να μας δροσίζει.