…πάμε άλλη μία φορά, άλλο ένα σεργιάνι στα διαμαντένια στολίδια της φύσης.
Να προϋπαντήσουμε την Άνοιξη στην μαγευτική Αργολίδα. Να ανάψουμε τις Αναστάσιμες λαμπάδες με τα έθιμα της ελληνικής υπαίθρου. Να πλέξουμε στεφάνια με μαγιάτικα λουλούδια από αυτά που σκορπίζουν ευωδιές και χρώματα στους κάμπους και τα λιβάδια, αναρριχώνται σε φρεσκοβαμμένους τοίχους και ξεπετάγονται από τους απότομους βράχους, αναζητώντας τις ζεστές αχτίδες του φωτός. Να θυμηθούμε μυστικά ομορφιάς της γιαγιάς μας από την Πόλη.
Να σμίξουμε τις καρδιές μας, τις φωνές μας και τις ανάσες μας σε μία προσευχή για την ειρήνη, για την αγάπη, για να επιστρέψουμε στην άνοιξη που τόσο λαχταράμε…
“…Και σε κάθε πουλί του Μαγιού που συνθέτει
τη λέξη ειρήνη στο φως με τις τρίλιες του.
(Γιατί η φωνή είναι ήλιος που σκέφτεται).
Και σε κάθε ρυάκι που ρέοντας σαν ένας προαιώνιος
ψαλμός, κυλά συνεχώς τη λέξη ειρήνη.
(Γιατί το νερό είναι ήλιος που σκέφτεται).
Και θέλω πολύ, ικετεύω και δέομαι
να γίνουμε όλοι αυτό το λουλούδι, αυτό
το πουλί, αυτό το ρυάκι. Να γίνει ο καθένας μας
ένας ήλιος που σκέφτεται.”
Νικηφόρος Βρεττάκος
