Ο ασπασμός προς την μητέρα Ελλάδα (Αριστοτέλης Βαλαωρίτης)

«Άνοιξε, μάνα μας γλυκιά, την άφθαρτη καρδιά σου

κι αγκάλιασέ τα τα φτωχά, τα μαύρα τα παιδιά σου.

Σφίξε μας, μάνα, σφίξε μας. Γυμνά, ξαμαρτωμένα,

σα να ’τανε κατάδικα, σα να ’ταν νικημένα,

έρχονται μες στον κόρφο σου. Δώσε μας την ευχή σου

και σβήσε πάσα μας πληγή μ’ ένα θερμό φιλί σου.

….

….

Εκείνη δεν εχόρταινε να βλέπει τα παιδιά της

και κάθε τους παράπονο το ’ριχνε στην καρδιά της.

Αγκαλιαστήκανε σφιχτά και τα φιλήματά τους

τα πήραν οι σταυραϊτοί ψηλά στα σύγνεφά τους

και τα βαφτίσαν αστραπές· τα πήραν κι οι αχτίδες

του ήλιου, που τα φώτιζαν, και τα ’κραξαν ελπίδες.

 

Ευλογημένη τρεις φορές, ευλογημέν’ η μέρα

που εβρήκαμε τον κόρφο σου, γλυκιά γλυκιά μητέρα!

 

Αριστοτέλης Βαλαωρίτης (1864)