Απογειωθείτε στη μαγεία της Ελλάδας, αφήστε το βλέμμα σας να “χαθεί” στο γαλάζιο του Αιγαίου, στις σκιές των βουνών και στο φως του ήλιου που “λούζει” τη Γη. Ελάτε να την ανακαλύψουμε με τα μάτια κάποιου που την έζησε… από ψηλά. Ο πιλότος της Sky Express, Αλέξανδρος Ζαμπέτας μοιράζεται μαζί μας εντυπωσιακές εναέριες εικόνες, προσωπικές αναμνήσεις και ξεχωριστές εμπειρίες από αγαπημένους προορισμούς.

Γράφει ο Αλέξανδρος Ζαμπέτας

 

Πετάω από την ηλικία των 15 ετών και έχω δει αμέτρητα μέρη και τοπία σε όλο τον κόσμο, αλλά υπάρχει μια γωνιά της γης που για μένα δεν συγκρίνεται με καμία άλλη: η Ελλάδα.

Πετώντας στους ίδιους ουρανούς όπου γεννήθηκαν οι μύθοι, εκεί όπου ο Ίκαρος άγγιξε το όνειρο της πτήσης, πάνω από ιστορικές περιοχές που υπήρξαν το επίκεντρο θρύλων, πολέμων, επιτευγμάτων και προσφορών στον παγκόσμιο πολιτισμό, νιώθω πως η δυνατότητα να θαυμάζω αυτή τη χώρα από ψηλά, από το «γραφείο» μου είναι ένα μοναδικό προνόμιο.

Κάθε φορά που έχω πτήση προς την Ελλάδα, ξυπνά μέσα μου η παιδική μου λαχτάρα και πάθος. Μεγάλωσα στο Λονδίνο και κάθε χειμώνα περίμενα με ανυπομονησία εκείνη την ιδιαίτερη πτήση προς την Ελλάδα κάθε καλοκαίρι. Για μένα, η ημέρα της πτήσης ήταν η πιο σημαντική του χρόνου, ίσως και πιο σημαντική από το ίδιο το ταξίδι. Μέχρι τα 14 μου, είχα απομνημονεύσει τη διαδρομή, κάθε στροφή, κάθε πόλη και χώρα που διασχίζαμε, μέρα και νύχτα.

Ήταν αναπόφευκτο να ξεκινήσω την εκπαίδευσή μου στην αεροπορία κατά τη διάρκεια των μακρινών καλοκαιρινών διακοπών από το σχολείο. Από ένα μικρό αεροδρόμιο στα βόρεια της Αθήνας, έκανα τα πρώτα μου βήματα στην εκπαίδευση πιλότου, πετώντας πάνω από τον αττικό ουρανό.

 

Από τις σκιές των βουνών στο φως του Αιγαίου

Συνήθως, εισερχόμαστε στον ελληνικό εναέριο χώρο πάνω από την οροσειρά της Πίνδου. Τη νύχτα, η Θεσσαλονίκη φαίνεται από εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, ακόμη και από τα Βαλκάνια. Την ημέρα, η θάλασσα του Αιγαίου λαμπυρίζει κάτω από τον ελληνικό ήλιο, δημιουργώντας έναν εντυπωσιακό χρωματικό καμβά, καθώς το τοπίο αλλάζει από τα άνυδρα βουνά των νότιων Βαλκανίων στα γαλάζια νερά του Αιγαίου.

 

Αθήνα: Ένα Αστραφτερό Τοπίο από Ψηλά

Η Αθήνα, επίσης, διακρίνεται από εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, εμφανίζεται ως ένας λευκός, αστραφτερός καμβάς από μπετόν, περικυκλωμένος από τον Υμηττό, την Πάρνηθα και την Πεντέλη. Τη νύχτα, η φωτεινή μητρόπολη είναι ακόμη πιο αναγνωρίσιμη, είτε προσεγγίζουμε από το ανατολικό Αιγαίο, πάνω από τη Λέσβο και τη Χίο, είτε από τη δυτική ακτή του Ιονίου.

 

Πτήση στις Αναμνήσεις: Από την Αθήνα στα Νησιά

Ωστόσο, τίποτα δεν συγκρίνεται με την απογείωση από τον νότιο διάδρομο του αεροδρομίου της Αθήνας κατά το ηλιοβασίλεμα. Αρχικά, αναρριχόμαστε ευθεία προς τον ουρανό, πριν στρίψουμε δεξιά πάνω από τη Βάρκιζα και τη Βουλιαγμένη. Καθώς κατευθυνόμαστε προς τα βορειοδυτικά, ακολουθούμε την αθηναϊκή Ριβιέρα, περνάμε πάνω από το ιστορικό αεροδρόμιο του Ελληνικού και λίγο μετά πάνω από τον Πειραιά, με ολόκληρη την πόλη να λάμπει από κάτω μας. Για κάποιον που περνάει χρόνο σε αυτές τις παραλίες ακόμα και τον χειμώνα, αυτή η εικόνα πάντα με γυρίζει πίσω στις αναμνήσεις των καλοκαιριών μου.

 

1. Το Πασαλιμάνι στην πόλη του Πειραια τη νύχτα, φωτισμένο, λάμπει σαν κόσμημα στο σκοτάδι, με τα φώτα του να χορεύουν στην επιφάνεια της θάλασσας.

 

 

Υπάρχει κάτι μοναδικό στο να βλέπεις τα αγαπημένα σου μέρη από ψηλά, από κάθε γωνία και διάσταση.

Πέρα από την Αθήνα, που ήταν πάντα ο αγαπημένος μου προορισμός όταν ήμουν παιδί, ξεχωρίζω τα ελληνικά νησιά—ιδιαίτερα τις Κυκλάδες, τα Δωδεκάνησα και την Κρήτη. Κάθε νησί έχει τη δική του ιστορία, ένα τοπίο που αφηγείται τη διαδρομή του στον χρόνο.

Η πτήση προς τα ελληνικά νησιά είναι πάντα μια μετάβαση, ένα πέρασμα από τη μία κουλτούρα στην άλλη. Από τις πράσινες, εύφορες πεδιάδες της δυτικής Ευρώπης, όπου αρχίζει να διαγράφεται η σιλουέτα των Άλπεων, μέχρι την Αδριατική, όπου η θάλασσα αρχίζει να αποκτά την ιδιαίτερη απόχρωση του ελληνικού μπλε.

Ένα από τα μεγαλύτερα κίνητρα στην καριέρα μου είναι η δυνατότητα να συνδέω ανθρώπους με μέρη—ιδιαίτερα με εκείνα που είναι κομμάτι της ιστορίας της οικογένειάς μου.

Η Κύθνος είναι ένα από τα πιο ήσυχα νησιά των Κυκλάδων. Με περισσότερες από 90 παραλίες, γραφικά χωριά και μια πλούσια γαστρονομική και πολιτιστική παράδοση, συχνά φαντάζομαι πώς ήταν η ζωή των προγόνων μου εκεί.

 

 

Κύθνος: Ένα νησί που αναδύεται αργά από το μπλε της θάλασσας, γεμάτο ηρεμία και γαλήνη. Από ψηλά, η σιωπηλή ομορφιά του μαγνητίζει το βλέμμα και την ψυχή.

 

Μια Ελλάδα Όλο τον Χρόνο, Μια Καρδιά Πάντα Εκεί

Ο Πειραιάς είναι επίσης ένας τόπος με ιδιαίτερη σημασία για μένα. Η οικογένειά μου εγκαταστάθηκε εκεί μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Είναι η πόλη όπου οι γονείς μου μεγάλωσαν, γνωρίστηκαν, ερωτεύτηκαν και πέρασαν μεγάλο μέρος της ζωής τους. Αναρωτιέμαι συχνά πώς θα αντιδρούσαν αν τους έλεγα ότι, 40 χρόνια αργότερα, το παιδί τους θα πετούσε 38.000 πόδια πάνω από τις ίδιες θάλασσες και ουρανούς όπου έζησαν τόσες αναμνήσεις.

Καθώς πετώ πάνω από τις Κυκλάδες, έρχονται στο μυαλό μου όλες οι καλοκαιρινές αναμνήσεις—οι παραλίες, τα αγαπημένα μου στέκια, οι στιγμές με ανθρώπους απ’ όλο τον κόσμο, οι μουσικές που γέμισαν τα καλοκαίρια μου. Για όσους ζουν στη διασπορά, αλλά και για εκείνους που μπορούν να επισκεφθούν την Ελλάδα μόνο μία φορά τον χρόνο, αυτά τα μέρη μοιάζουν να υπάρχουν μόνο για λίγους μήνες, από τον Ιούλιο έως τον Αύγουστο.

Όμως, την περασμένη χρονιά, βίωσα την Ελλάδα πιο έντονα από ποτέ—ανακαλύπτοντάς την ως προορισμό για όλο τον χρόνο.

 

Πετώντας πάνω από το ηφαίστειο της Σαντορίνης, η επιβλητική του παρουσία κυριαρχεί στο τοπίο. Ένα μαγευτικό θέαμα.

Μια εικόνα μοναδικής δύναμης και ομορφιάς.

 

Ένα ηλιοβασίλεμα στη Σαντορίνη παραμένει πάντα μαγικό, ανεξαρτήτως εποχής. Και όπως κάθε φορά, το ταξίδι μου τελειώνει με την επιστροφή στο Λονδίνο. Ένας ακόμη κύκλος έκλεισε—μια μέρα 6.000 χιλιομέτρων, που περιλάμβανε όχι μόνο ολόκληρη την Ελλάδα από βορρά προς νότο, αλλά και μεγάλο μέρος της ευρωπαϊκής ηπείρου από ψηλά.

Τι προνόμιο να μπορείς να ζεις και να ταξιδεύεις ανάμεσα σε δύο κόσμους τόσο εύκολα.