Στην ενδοχώρα της Μεσσήνης με προορισμό τα Κοντοβούνια Μεσσηνίας  

 

Επιμέλεια παρουσίας: Γιάννης Λάσκαρης  

Ξενάγηση: Γιώργος Σταθόπουλος  

 

Αφήνουμε τη λαμπερή Καλαμάτα που δικαίως είναι στραμμένα όλα τα φώτα πάνω της τα τελευταία χρόνια και κατευθυνόμαστε στην ενδοχώρα της περιοχής της Μεσσήνης και συγκεκριμένα προς τα «ορεινά πέτρινα διαμάντια της».  

 

Πρώτη στάση για «ενέργεια» και καφέ ίσως και τον κατάλληλο μεζέ που θα συνοδεύεται από καλό κρασί ή τσίπουρο είναι η Μεθυσμένη πολιτεία του Πατατζή που έγινε γνωστή τη δεκαετία του 80 στο πανελλήνιο μέσα από την ομώνυμη σειρά της κρατικής τηλεόρασης.

Η Μεσσήνη μόλις δέκα χιλιόμετρα από την Καλαμάτα είναι μια ήσυχη πόλη που έχει διατηρήσει στον ιστό της την αρχιτεκτονική γοητεία της και είναι η «πρωτεύουσα της γουρνοπούλας» καθώς ιστορικά εδώ πρωτοψήθηκε το γνωστό αυτό έδεσμα. Κατά την παράδοση οι κάτοικοι εδώ διατηρούσαν γουρούνια στις γειτονιές για να μην πλησιάζουν οι Τούρκοι και όταν πια απελευθερώθηκε ο τόπος έπρεπε να βρεθεί ένας τρόπος να απαλλαγούν από τα εκατοντάδες αυτά ζωντανά που πλημμύριζαν τους δρόμους. Κάπου εκεί ξεκινά και το πρώτο ψήσιμο γουρνοπούλας.  

 


Αφήνουμε τη Μεσσήνη ακολουθούμε τη διαδρομή για το χωριό Στρέφι αφού έχουμε περάσει το Αβραμιού με τα παραδοσιακά καφενεία και μεζεδοπωλεία.

Στο Στρέφι θα επισκεφθούμετο πέτρινο γεφύρι Ντεμπρίζ ένα αρχιτεκτονικό διαμάντι που αξίζει να το αναζητήσεις περπατώντας αφήνοντας το αυτοκίνητο έξω από το χωριό στο μοναδικό βενζινάδικο από όπου ξεκινά και ο στενός ασφάλτωνες δρόμος.

Σε ένα παραδεισένιο τόπο η γέφυρα που ένωνε Πυλία με Μεσσήνη στέκει αγέρωχη ενώ το νερό του ποταμού τρέχει ασταμάτητα κάτω από αυτό.

Η γαλήνη αντιμάχεται μόνο τη φυσική γοητεία που περιβάλλει το ανάγλυφο.  

 

χωριό Μάνεσι

Από το Στρέφι θα κατευθυνθούμε προς το χωριό Μάνεσι και συνεχίζοντας τις «διαδρομές του νερού» λίγο πριν την είσοδο του χωριού θα σταθούμε στον εκπληκτικό καταρράκτη που αν και ελάχιστα μέτρα από τον δρόμο παραμένει άγνωστος. Σε ειδυλλιακή θέση κάποτε φιλοξένησε και river party από τους ευφάνταστους νέους του χωριού.  

Όπως όλα τα χωριά της περιοχής το Μάνεσι φημίζεται για το καλό λάδι και τα σύκα του.  


Έχουμε μπει για τα καλά στην ενδοχώρα του Δήμου Μεσσήνης και κατευθυνόμαστε προς τη Στέρνα με τις περίφημες ταβέρνες και καφενεδάκια της για μια μικρή στάση πριν την προσέγγισημας στο Μαγγανιακό και το Τρίκορφο.  

 

Μαγγανιακό

 

Η επόμενη στάση είναι στο πέτρινο στολίδι της Μεσσηνίας το Μαγγανιακό. Ένα πανέμορφο γραφικό και γεμάτο μνημεία χωριό όπου εδώ ο σύλλογος του και οι κάτοικοι του έχουν επενδύσει στον πολιτισμό, μας υποδέχεται. Είναι γνωστό για τα πανηγύρια του και το περίφημο Καρναβάλι του Μαλλιαρού αλλά και τα πολλά μονοπάτια που ξεκινούν από εδώ. Η φιλοξενία είναι το σήμα κατατεθέν όπως και το δεντρόσπιτο αλλά κυρίως τα παλαιά αρχοντικά και παραδοσιακά σπίτια.  


Συνεχίζουμε για την θρυλική Δραΐνα όπου ο Παπαφλέσσας αν και στάθηκε δέκα μέρες περίπου δεν έδωσε τελικά εδώ τη μάχη αλλά στο Μανιάκι έτσι η ιστορία την προσπέρασε για μιααπόφαση πρωτοβουλία του θρυλικού ρασοφόρου. Το Τρίκορφο πάλι παραμένει ένα ζωντανό και φιλόξενο χωριό με περιποιημένες πλατείες και σοκάκια και πολλά καφενεία και μαγαζιά εστίασης. Εδώ και η περίφημη γουρνοπούλα του Παναγιώτη.  

Έχουμε αφήσει το Τρίκορφο, τη Δραΐνα και έχουμε εισέλθει στην καρδιά των Κοντοβουνίων για να σταθούμε για λίγο στην πανέμορφη Κορομηλιά την ξεχασμένη στον χρόνο κρυμμένη μέσα στην πλούσια βλάστηση και το πράσινο ενώ συνεχίζουμε με προορισμό το χωριό Κυνηγού όπου στέκεται σαν πέτρινη αετοφωλιά. Η περιήγηση στο χωριό είναι μια μοναδική βιωματική εμπειρία όπως και σε όλα αυτά τα χωριά. Εδώ συναντάς και ένα από τα παλαιότερα ελαιοτριβεία της Μεσσηνίας και της Ελλάδας και απολαμβάνεις την απρόσκοπτη θέα που διακρίνει το γραφικό χωριό.  

Χωριό Κυνηγού

Κορομηλιά

 

Παλαιόκαστρο


Ενώ κοντεύεις να πλησιάσεις το θρυλικό κάστρο του Σαφλαούρου επιβάλλεται μια στάση στο ιστορικό Παλαιόκαστρο που αν και πανέμορφο βίωσε τον ξενιτεμό και την αφαίμαξη των παιδιών του από πολύ νωρίς. Γεμάτο θρύλους και ιστορίες το χωριό αντέχει στον χρόνο μέσα από την αγάπη όλων όσων το ανασταίνουν τα καλοκαίρια με την σύντομη επιστροφή τους.  

 Το Σαφλαούρο στέκει σαν φρουρός πάνω από το χωριό και σε προσκαλεί να το επισκεφθείς. Δεν χάνεις χρόνο και σε λίγα λεπτά βρίσκεσαι στους πρόποδες του κάστρου που μοιάζει σαν βουνό. Αν το διαβείς η θέα από την κορυφή του είναι ανυπέρβλητη. Δεν είναι τυχαίο που εδώ λέγεται πως ζει ακόμη ο λύγκας και υπάρχουν άπειρες περιγραφές για την παρουσία του. Εδώ ακριβώς και σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων απλώνεται και το Καταφύγιο Άγριας Ζωής. Η άγνωστη ορεινή Μεσσηνία εδώ στην κυριολεξία κόβει την ανάσα.  

Μετά το κάστρο επιβάλλεται η επίσκεψη στα λημέρια του Νικολούλια γνωστού πολεμιστή που οι Τούρκοι είχαν αγανακτήσει με τη δράση του. Δίπλα από την πηγή με το όνομα του υπάρχει και μια σπήλαιο – εκκλησιά που η θέα κόβει την ανάσα. Ακριβώς δίπλα είναι και το μικρό και πανέμορφο Λαντζουνάτο με το παραδοσιακό καφενείο του δίπλα από τη πηγή και την πετρόχτιστη εκκλησία.

Βυθισμένο στην νοσταλγική ραστώνη της ορεινής γοητείας των πετρόχτιστων χωριών που συνυπάρχουν στο διάβα του χρόνου με την φύση σαν μαγνήτης σε κρατά στην αγκαλιά του. Φιλόξενοι και εδώ οι κάτοικοι πάντα έχουν κάτι να προσφέρουν να ετοιμάσουν για φαγητό τηρώντας και τις παραδόσεις όπως γίδα βραστή παστό και άλλα πολλά.

Ο χρόνος εδώ σταματά αλλά η επιβεβλημένη επιστροφή σε μελαγχολεί ανανεώνοντας ένα σύντομο ραντεβού στα ίδια μέρη αλλά και στα υπόλοιπα χωριά που αποτελούν το μοναδικό σύμπλεγμα των Κοντοβουνίων. 

Παλαιόκαστρο 

 

Ευχαριστώ για την ξενάγηση τον φύλακα των Κοντοβουνίων τον Γιώργο Σταθόπουλο.