Μιλώντας με τον Γιώργο Τσιάκκα, τον  αγιογράφο της κινούμενης εικόνας

 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΟΛΥΜΕΡΟ

 

Ο σεναριογράφος και ηθοποιός Γιώργος Τσιάκκας, δημιουργός της μεγάλης επιτυχίας της φετινής τηλεοπτικής σεζόν «Άγιος Παΐσιος, Από τα Φάρασα στον Ουρανό ». Στη συνέντευξη που ακολουθεί, μέσα από την κουβέντα μαζί του, εύκολα μπορεί να διακρίνει κανείς ότι είναι ένας άνθρωπος απόλυτα  προσιτός και προσγειωμένος.

 

Ας πιάσουμε το νήμα της ζωή σας από την αρχή- πού γεννηθήκατε και πού ζήσατε τα πρώτα  παιδικά και εφηβικά σας χρόνια;

Γεννήθηκα στην Αλώνα. Ένα ορεινό χωριό στην οροσειρά Τροόδους. Έζησα μέσα στη φύση, με ανθρώπους γύρω μου που παρ’ όλη την υλική τους φτώχεια κουβαλούσαν ένα τεράστιο πνευματικό πλούτο. Νιώθω πολύ τυχερός γι’ αυτό. Είναι ένα γεγονός που καθόρισε πιστεύω τη μετέπειτα πορεία μου.

Πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας ως ένα παιδί της εποχής εκείνης;

Μικρός ήμουν πολύ ζωηρός θα έλεγα. Δεν άφηνα κανέναν σε ησυχία. Ήθελα να ανακαλύψω τον κόσμο. Προσπαθούσα με τη φαντασία μου να ταξιδέψω σε αυτόν. Ευτυχώς δεν υπήρχε το διαδίκτυο, τι λέω, ούτε καν τηλεόραση και έτσι διάβαζα πολύ. Ακατάπαυστα. Διάβαζα ό,τι έβρισκα, από τον Μικρό Ήρωα που ήταν το αγαπημένο μας περιοδικό μέχρι Ντοστογιέφσκι. Αυτό σίγουρα με βοήθησε αργότερα και στο γράψιμο.

Αλήθεια, πώς ήταν η ατμόσφαιρα στα παιδικά σας χρόνια και αργότερα στην εφηβεία;

Πήρα πάρα πολλή αγάπη από τους γονείς μου και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό. Ήταν απλοί άνθρωποι. Άνθρωποι της γης. Ζυμωμένοι με αυτήν. Ο πατέρας μου έλεγε λίγα λόγια αλλά ήταν Νόμος αυτά που έλεγε. Η μάνα μου ήταν αυτή που έτρεχε περισσότερο από πίσω μας. Ήμασταν τέσσερα αγόρια οπότε καταλαβαίνετε τι γινόταν. Τα παιδικά μου χρόνια βέβαια τα σημάδεψε η τουρκική εισβολή. Είναι ένα τραύμα μεγάλο που το κουβαλά όλη η γενιά μου.

Η σχέση σας με τη συγγραφή από ποια ηλικία ξεκινάει;

Από πολύ μικρός μου άρεσε να πλάθω, να γράφω ιστορίες αλλά και να ακούω. Έζησα σε ένα περιβάλλον που ακόμη γιαγιάδες έλεγαν παραμύθια και η φαντασία μου έτρεχε πολύ. Επαγγελματικά το πρώτο μου σενάριο  το έγραψα το 1991. Ήταν μια κωμική σειρά στο ραδιοφωνικό ίδρυμα Κύπρου και λεγόταν «Τα Μικροαστικά».

Τι σας οδήγησε να εμπνευστείτε να γράψετε ένα σενάριο με θρησκευτικό περιεχόμενο;

Πρέπει να σας πω ότι δεν είναι η πρώτη φορά που γράφω σειρά με πνευματικό περιεχόμενο. Έχουν παίξει, όμως, μόνο στην κυπριακή τηλεόραση. Στην Ελλάδα πολύς κόσμος τις γνώρισε μέσα από το διαδίκτυο. Είναι οι σειρές «Βασιλική», «Μίλα μου» και «Μπλε». Βέβαια για να οδηγηθώ σε αυτά και τελικά στη σειρά για τον άγιο Παΐσιο έπαιξε καθοριστικό ρόλο η παρουσία ενός αγίου γέροντα που είχαμε την ευλογία να έχουμε για 20 χρόνια στη ζωή μας. Ήταν ο άνθρωπος που μας αναγέννησε θα έλεγα και μας οδήγησε βήμα βήμα στην πνευματική ζωή.

Τι ήταν αυτό που σας κέντρισε τόσο πολύ το ενδιαφέρον από τον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη και αποφασίσατε να μπείτε στη διαδικασία συγγραφής του σεναρίου για το βίο, τη ζωή και τα θαύματα του;

Τι με ώθησε να γράψω για τον Άγιο; Μα προφανώς η αγία ζωή του. Η αγάπη του στον Θεό αλλά και η θυσιαστική του αγάπη προς τον κάθε άνθρωπο. Μια φράση του με έχει πραγματικά συγκλονίσει. «Μακάρι να μπορούσα να κόψω την καρδιά μου κομματάκια και να την μοιράσω στους ανθρώπους» είχε πει κάποια στιγμή. Αυτή την αγάπη, αυτό το θυσιαστικό πνεύμα είναι μοναδικό και νομίζω είναι αυτό που τον χαρακτηρίζει μαζί με την ταπείνωση και την απλότητα που είχε.

Τι δυσκολίες και ιδιαιτερότητες συναντήσατε ως σεναριογράφος κατά τη συγγραφή αυτής της θρησκευτικής σειράς;

Νομίζω ότι η αγιότητα δεν περιγράφεται και δεν αποτυπώνεται με κανέναν τρόπο. Ούτε στον γραπτό λόγο, ούτε στον προφορικό αλλά ούτε και στην εικόνα. Ακόμη και αν ζήσεις δίπλα από ένα άγιο δεν θα μπορέσεις να μεταφέρεις σε όλο το μεγαλείο του, το μυστήριο της αγιότητας. Πώς δηλαδή ο άνθρωπος ενώνεται από αυτή τη ζωή με τον Θεό και γίνεται κατά χάριν Θεός. Έχοντας λοιπόν αυτό υπόψη, ήξερα από την αρχή ότι το εγχείρημα θα ήταν πολύ δύσκολο και ότι θα ήμουν ευτυχής αν κατάφερνα να μεταφέρω έστω και λίγο από τη ζωή και το πνεύμα του αγίου Παϊσίου.

Ξεκινώντας να γράφετε το σενάριο είχατε ήδη σκεφτεί και μιλήσει με τους πρωταγωνιστές της σειράς;

Όταν γράφω με βοηθάει να έχω στο μυαλό μου τον ηθοποιό που θα ήθελα ιδανικά να παίξει τον ρόλο. Αυτό έκανα και στο γράψιμο της σειράς για τον άγιο Παΐσιο. Η διαδικασία ήταν απλή. Ήρθα σε επαφή με τους ηθοποιούς, τους έστειλα το κείμενο, το διάβασαν και ευτυχώς όλοι δέχτηκαν να παίξουν. Με την ευκαιρία που μου δίνετε θέλω να τους ευχαριστήσω όλους μέσα από την καρδιά μου γιατί με το ταλέντο τους ενσάρκωσαν ιδανικά τους ήρωες του σεναρίου και αυτό φάνηκε και από τη μεγάλη αγάπη με την οποία τους αγκάλιασε ο κόσμος.

Πολλές ευχαριστίες και στο ινστιτούτο Άγιος Μάξιμος Γραικός  που μας έδωσε την ευκαιρία να δημιουργήσουμε αυτή τη σειρά και σε όλους τους συνεργάτες μου, τους άξιους,  τους λαμπρούς συνεργάτες μου, που ο καθένας έβαλε το μικρό ή το μεγάλο του λιθαράκι για να γίνει αυτή η σειρά πραγματικότητα. Πραγματικά τους είμαι ευγνώμων.

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να γραφτούν «βίοι αγίων» για την τηλεόραση;

Προσπαθήσαμε να αποδώσουμε το βίο του στο μέτρο του δυνατού, γιατί η αγιότητα δεν μπορεί να αποτυπωθεί με κανέναν τρόπο. Ο Άγιος Παΐσιος είναι ένα τεράστιο πνευματικό μέγεθος και οι πατέρες λένε ότι πρέπει να είσαι άγιος για να μιλήσεις για έναν άγιο. Εγώ άγιος δεν είμαι, αλλά είχα την ευλογία να ζήσω κοντά σε έναν άγιο άνθρωπο για 20 χρόνια, μαζί με τη σύζυγό μου, τη Χριστίνα και τα παιδιά μας. Ο Μακαριστός μας γέροντας μας αναγέννησε πνευματικά.

Θέλετε να μας πείτε δυο λόγια για τον δεύτερο κύκλο επεισοδίων;

Όσο για τον δεύτερο κύκλο επεισοδίων…τώρα αρχίζουν τα δύσκολα! Γιατί τώρα θα είναι η μοναδική του πορεία και σαφώς θέλει μεγάλη προσοχή το πως θα κινηθούμε…Το πως αντιμετώπισε την αρρώστια και τελικά τον θάνατο. Αλλά η σειρά θα πάει και μετά τον θάνατο του. Εκεί τελειώνει.

Υπάρχει κάτι που μάθατε μέσα από τη διαδικασία της δημιουργίας αυτής της σειράς, αντιμετωπίζοντας ένα τόσο δύσκολο έργο;

Αυτό που αντιλήφθηκα όταν άρχισα να γράφω για τον άγιο ήταν πόσο μικρός ήμουν μπροστά στο τεράστιο πνευματικό μέγεθος του. Δόξα τω Θεώ, το ίδιο νιώθω και τώρα.